مایکل گریوز معمار، طراح،و مدیر عامل شرکت مایکل گریوز و همکاران و گروه طراحی مایکل گریوز بود او عضو نیویورک پنج و گروه ممفیس و استاد معماری در دانشگاه پرینستون برای نزدیک به چهل سال بود. . او به دلیل تأثیرش بر جنبش های معماری، از جمله شهرسازی جدید، کلاسیکیسم جدید و پست مدرنیسم شناخته شد. مجموعه جهانی آثار معماری گریوز از وزارت فرهنگ در لاهه، یک اداره پست برای جشن، فلوریدا، گسترش برجسته کتابخانه عمومی دنور تا سفارشات متعدد برای دیزنی و طراحی داربست برای بازسازی بنای یادبود واشنگتن در سال 2000 را شامل می شودساختمان های پست مدرن او شامل ساختمان پورتلند در پورتلند، اورگان و ساختمان هومانا در لوئیزویل، کنتاکی است.
دوران اولیه زندگی و تحصیل
گریوز در 9 ژوئیه 1934 در ایندیاناپولیس، ایندیانا،به دنیا آمد.در سال 1958 از دانشگاه سینسیناتی مدرک لیسانس معماری خود گرفت .وی پس از فارغ التحصیلی از یک سال در دفتر جورج نلسون کار کرد. نلسون، طراح مبلمان و مدیر خلاق هرمان میلر، گریوز را در معرض کار طراحان دیگر چارلز و ری ایمز و الکساندر ژیرارد قرار داد.
دوران شغلی مایکل گریوز
گریوز کار خود را در سال 1962 به عنوان استاد معماری در دانشگاه پرینستون آغاز کرد، جایی که نزدیک به چهار دهه در آنجا تدریس کرد و بعداً به تأسیس کالج مایکل گریوز در دانشگاه کین در شهر یونیون، نیوجرسی کمک کرد و شرکت معماری خود را در سال 1964 تأسیس کرد. گریوز و شرکتش در طول فعالیتی که تقریباً پنجاه سال به طول انجامید، بیش از 350 ساختمان در سراسر جهان و حدود 2000 محصول خانگی را طراحی کردند.در سال 1962، پس از دو سال تحصیل در رم، گریوز به ایالات متحده بازگشت و به پرینستون، نیوجرسی نقل مکان کرد و در آنجا کرسی استادی را در دانشکده معماری دانشگاه پرینستون پذیرفت. گریوز به مدت سی و نه سال در پرینستون تدریس کرد و همزمان به تمرین معماری پرداخت. او در سال 2001 به عنوان استاد معماری رابرت شیرمر بازنشسته شد.
سبک معماری
گریوز در سال های اولیه خود به عنوان یک معمار، طرح هایی را برای پروژه های بازسازی خانه در پرینستون انجام داد. در سال 1964 او شرکت معماری Michael Graves & Associate را در پرینستون تأسیس کرد و تا پایان عمر خود در آنجا به فعالیت عمومی ادامه داد.گریوز بیشتر اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 را صرف طراحی اقامتگاه های مدرنیستی کرد.اولین کار او خانه هانسلمن در فورت وین، ایندیانا بود که طراحی که در سال 1971 تکمیل شد.وی در اواخر دهه 1970، از مدرنیسم دور شد و به دنبال طراحی پست مدرنیسم و شهرسازی جدید تا پایان دوران کاری خود بود. او با طراحی طرح هایی که دارای عناصر الهام گرفته از کوبیسم و رنگ های قوی و اشباع بودند، شروع کرد. پست مدرنیسم به گریوز اجازه داد تا دیدگاه انسان گرایانه خود از کلاسیک گرایی و همچنین حس کنایه و شوخ طبعی خود را معرفی کند.
معماری پست مدرن محبوبیت طولانی مدتی نداشت و برخی از مشتریان گریوز ایده های او را رد کردند. به عنوان مثال، طراحی او برای توسعه ساختمان موزه هنر آمریکایی ویتنی مارسل بروئر در شهر نیویورک در اواسط دهه 1980 بسیار مورد مناقشه قرار گرفت و هرگز به دلیل مخالفت معمار و محلی ساخته نشد. طرح‌های گریوز برای یک مجتمع برنامه‌ریزی‌شده مرکز دولتی شهرداری فینیکس در میان فینالیست‌های این پروژه بود، اما مفهوم او به عنوان برنده انتخاب نشد.
طراحی محصولات و مبلمان
گریوز علاوه بر معماری خود به یک طراح برجسته محصولات مصرفی تبدیل شد. سبک متمایز او در بین عموم مردم ایالات متحده در دهه های 1980 و 1990 به خوبی شناخته شده بود، زمانی که او شروع به طراحی محصولات خانگی برای مشتریان عمده ای مانند Target Corporation، Alessi، Steuben و The Walt Disney Company کرد.. گریوز شروع به طراحی محصولات مصرفی مانند مبلمان و لوازم خانگی کرد. به خصوص میز آرایش "پلازا" او قابل توجه است.در سال 1998، شرکت Target به گریوز دستور داد تا یک خانه مدل طراحی کند تا خط جدید لوازم خانگی را به نمایش بگذارد، اما گریوز یک گام فراتر رفت. او «سدر گیبلز»، خانه‌ای معاصر را در مینه‌تونکا، مینه‌سوتا، با مبلمان سفارشی، نورپردازی، وسایل، و سایر موارد منحصر به فرد طراحی کرد، که آن را تنها یکی از سه خانه‌ای است که او طراحی و مبله کرده است. با این حال، در سال 2009، گریوز خاطرنشان کرد که خانه "عامل عجبی ندارد. به سرعت قدیمی می شود.
پایان گریوز
گریوز در سال 2001 به عنوان استاد معماری در دانشگاه پرینستون بازنشسته شد، اما در شرکت معماری و طراحی خود همچنان فعال بود. او همچنین در دهه آخر عمر خود مدافع معلولان شد. هنگامی که گریوز در سال 2003 از ناحیه کمر به پایین فلج شد، در نتیجه عفونت نخاع، استفاده از ویلچر آگاهی او را از نیازهای معلولان افزایش داد. پس از هفته‌ها بستری شدن در بیمارستان و فیزیوتراپی، گریوز خانه‌اش را مطابق با نیازهای دسترسی‌اش تطبیق داد و کار معماری و طراحی خود را از سر گرفت.گریوز در 12 مارس 2015 در سن 80 سالگی در خانه خود در پرینستون، نیوجرسی درگذشت و در گورستان پرینستون به خاک سپرده شد.
جوایز و افتخارات
در سال 1979 گریوز به عنوان عضو موسسه معماران آمریکا انتخاب شد.
گریوز به عنوان متولی آکادمی آمریکایی در رم و رئیس انجمن یاران آن از سال 1980 تا 1984 بود.
در سال 1986 گریوز جایزه لوح طلایی آکادمی دستاوردهای آمریکا را دریافت کرد.
او در سال 1994 جایزه معماری آمریکا را دریافت کرد.
پرزیدنت بیل کلینتون مدال ملی هنر را در سال 1999 به گریوز اعطا کرد.
در سال 1999 به عنوان مرد سال GQ انتخاب شد.
در سال 2001 مدال طلای موسسه معماران آمریکایی AIA را دریافت کرد.
اولین دریافت کننده جایزه یک عمر دستاورد مایکل گریوز از AIA NJ بود.
در سال 2001 مدرک افتخاری را از دانشگاه میامی دریافت کرد.
در سال 2010 گریوز به تالار مشاهیر نیوجرسی معرفی شد.
مجله مرکز طراحی سلامت و طراحی مراقبت های بهداشتی، گریوز را به عنوان یکی از بیست و پنج «تأثیرگذارترین افراد در طراحی مراقبت های بهداشتی» در سال 2010 شناسایی کرد.
در سال 2012 به عنوان جایزه معماری Driehaus نامگذاری شد.
در سال 2013 مدرک افتخاری از دانشگاه اموری دریافت کرد.
آثار
طراحی ها و آثار مایکل گریوز بسیار زیاد می باشد که در اینجا به چند مورد از آنها اشاره می نماییم.
1. موزه دریایی Maritime Xperiential Museum
سنگاپور.2012
2.مدرسه معماری گریوز.چین
Graves School of Architecture
3.مدرسه سنت کوتلا 2006.آمریکا
AD Classics: St. Coletta School
4.ساختمان 425منهتن
fifth AVE 425
