ستون نمای کلاسیک به قدری بخشی از ظاهر زیبایی‌شناختی نمای ساختمان شدند، که خود ستون‌ها به عناصر هنری مستقل تبدیل شدند. ستون‌های مرد گاونر تخت جمشید و کاریاتیدهای ارکتیون در آتن در قرن پنجم پیش از میلاد به عنوان آثار هنری به خودی خود، مستقل از ساختارهایی که در ابتدا برای آن‌ها طراحی شده بودند، تجلیل می‌شوند.
معروف ترین ستون های نمای کلاسیک
1.ستون ابوالهول یونی ناکسی در دلفی (560 قبل از میلاد) با ارتفاع 10 متر
2.ستون تراژان در رم (113 پس از میلاد) با ارتفاع بیش از 30 متر نزدیک به 200 متر مارپیچ پیوسته در اطراف ستون که بیش از 2500 شکل که پیروزی های امپراتور در داچیا را نشان می دهد. در بالای ستون نیز مجسمه ای از خود امپراتور قرار داشت.
ستون نمای کلاسیک چیست؟
ستون یک اختراع معماری بود که امکان پشتیبانی از سقف ها را بدون استفاده از دیوارهای محکم فراهم می کرد، در نتیجه فضایی را که می توانست توسط یک سقف پوشانده شود افزایش می داد، اجازه ورود نور را می داد و زیبایی شناسی جایگزینی را برای نمای بیرونی ساختمان ارائه می کرد.
اولین استفاده از ستون ها به عنوان تکیه گاه مرکزی برای سقف ساختمان های نسبتاً کوچک بود. ستون‌های اولیه که از چوب ساخته شده‌اند، باقی نمانده است، اما پایه‌های سنگی آن‌ها باقی مانده است و از این طریق می‌توان استفاده و چیدمان آن‌ها را در این بناها مشاهده کرد.
در یونان باستانی، سنگ به عنوان ماده اولیه ساختمانی برای ساختمان های بزرگ جایگزین چوب شد.در حالی که برخی از ستون های سنگی به صورت یک تکه تراشیده شده بودند، با بزرگتر شدن ساختمان ها، ستون ها شروع به ساختن از بخش های جداگانه کردند.
ستون های ساخته شده از قسمت های جداگانه به طور قابل توجهی در برابر فعالیت لرزه ای مقاوم هستند.نمونه‌های مشهور این ستون‌ها را می‌توان در پانتئون رم دید.
انواع ستون نمای کلاسیک
تکامل ستون ها در دنیای باستان در قالب نظم های معماری طبقه بندی شده است. سه راسته اصلی دوریک، یونی و کورنتی هستند.
در جهان یونانی اولین مرتبه دوریک بود که ستون‌های آن در پایین پهن‌تر بود و سرستون ساده‌ای داشت اما پایه نداشت.ستون های یونی بر روی یک پایه قرار دارند و دارای سرستونی به صورت طومار دوتایی (حلقه ای) هستند. ستون‌های کورنتی معمولاً باریک‌تر و بلندتر هستند، روی یک پایه قرار می‌گیرند و سرستون‌های تزئین شده‌ای دارند که معمولاً با تزئینات گل و برگ حجاری شده است.
ستون ها همچنین اصلاحات هندسی را به منظور غلبه بر برخی از مشکلات توهم نوری در ساختمان های بزرگ به کار می بردند. این به این معنی است که در واقع خطوط مستقیم وقتی از فاصله دور دیده می شوند منحنی به نظر می رسند. بنابراین، ستون‌ها اغلب کمی به سمت داخل متمایل می‌شدند، ستون‌های گوشه‌ای کمی چاق‌تر بودند و هر ستون کمی در وسط برآمده بود (entasis) همه برای اینکه ساختمان کاملاً صاف به نظر برسد. مشهورترین نمونه از این تکنیک ها بدون شک پارتنون در آکروپلیس آتن است.