براکت در نمای کلاسیک

براکت در نمای کلاسیک، وسیله ای از چوب، سنگ یا فلز است که برای حمل وزن از دیوار بیرون می آید یا به آن آویزان می شود. همچنین ممکن است به عنوان تاقچه ای برای حمایت از مجسمه، چشمه طاق، تیر یا قفسه عمل کند. براکت ها اغلب به شکل پیچ یا طومار هستند و می توانند حکاکی، ریخته گری یا قالب گیری شوند. آنها گاهی اوقات کاملاً زینتی هستند. از انواع براکت در نمایکلاسیک می توان به کوربل و کنسول اشاره کرد اما انواع زیادی وجود دارد که نام خاصی ندارند.کوربل در بسیاری از دوره‌ها در معماری برای اهداف ساختمانی و تزئینی استفاده می‌شد، اما در دوره‌های رومانسک و گوتیک به کامل‌ترین شکل‌های مجسمه‌سازی دست یافت.


 براکت ها از نظر شکل بسیار متفاوت هستند، اما یک براکت اولیه قطعه فلزی L شکلی است که یک قفسه (جزء کوچکتر) را به دیوار (جزء بزرگتر) وصل می کند: بازوی عمودی آن به یک عنصر (معمولاً بزرگ) ثابت می شود. بازوی افقی به سمت بیرون بیرون زده و عنصر دیگری (معمولاً کوچک) را نگه می دارد.


برای اینکه بازوی کشیده بتواند وزن بیشتری را تحمل کند، یک براکت اغلب دارای بازوی سومی است که به صورت مورب بین بازوهای افقی و عمودی قرار دارد.


تقریباً به هر جسمی که این کار را انجام می دهد که یک قسمت را به جزء دیگر (معمولاً بزرگتر) متصل می کند، براکت نیز نامیده می شود، حتی اگر به وضوح L شکل نباشد.